আমি ৰহস্য, অলৌকিক বিষয়, কোনো ধৰণৰ সম্পৰ্ক, যুক্তি বা ব্যাখ্যা নথকা পৰিঘটনাৰ কথা শুনাটো নতুন কথা নহয়। এই পৰিঘটনাবোৰ বিশ্বজুৰি যথেষ্ট “সাধাৰণ”।

আমাৰ সম্পাদকীয় দলটোৱে অলপ গভীৰভাৱে খন্দা সিদ্ধান্ত লৈছিল আৰু আমি অষ্ট্ৰেলিয়াত শেষ হ’লোঁ আৰু সঁচাকৈয়ে ভয়ংকৰ পাঁচটা সমাধান নোহোৱা ৰহস্য বাছি লৈছিলো।

আৰু, যদি আপুনি... কোনোবাদিনা অষ্ট্ৰেলিয়া ভ্ৰমণ কৰাৰ মনস্থ কৰিছে, এই ঠাইবোৰ ভ্ৰমণ কৰাৰ আগতে দুবাৰ ভাবি চাওক। অথবা যদি আপুনি ইতিমধ্যে ভ্ৰমণ কৰিছে, আপোনাৰ অভিজ্ঞতা আমাৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰক!

1. লুনা পাৰ্কৰ ভূত ট্ৰেইন

১৯৭৯ চনৰ জুন মাহত ছিডনীৰ বিখ্যাত বিনোদন পাৰ্ক লুনা পাৰ্কলৈ ফেৰীখন পাৰ হ’বলৈ এটা পৰিয়ালে অপেক্ষা কৰি আছে। জেনী আৰু জন গডছনে নিজৰ সন্তান দুটাক এদিনৰ দুঃসাহসিক অভিযানৰ ব্যৱস্থা কৰিবলৈ অপেক্ষা কৰি থাকোঁতে দিগন্তলৈ ভয়তে চাই থাকিল।

তাৰংগা চিৰিয়াখানা ভ্ৰমণ কৰাৰ পিছত তেওঁলোকে উদ্যানলৈ ৰাওনা হ’ল। দিনটোৰ শেষত ঘৰলৈ যোৱাৰ আগতে তেওঁলোকৰ হাতত এতিয়াও চাৰিটা টিকট বাকী আছে, আৰু কোনখন ৰাইডৰ সৈতে যাব সেইটো সিদ্ধান্ত ল’ব লাগিব। ল’ৰাকেইটাই দেউতাকৰ লগত গোষ্ট ট্ৰেইনত উঠিবলৈ সিদ্ধান্ত ল’লে, আনহাতে মাকে আইচক্ৰীম খাবলৈ অলপ বিৰতি ল’লে। খেলনাটোলৈ উভতি অহাৰ লগে লগে জেনীয়ে নিজকে এটা দুঃস্বপ্নত দেখা পালে।

মজা কৰি থকা স্বামী আৰু সুখী সন্তানৰ সলনি তাই এখন পেলোৱা ৰেল পাইছিল, য’ৰ পৰা বহুত ধোঁৱা ওলাইছিল, চাৰিওফালে কেইবাজনো কৰ্মচাৰীয়ে চেষ্টা কৰিছিল তাত থকা মানুহবোৰক আঁতৰাই পেলাবলৈ। তেতিয়া জেনীয়ে তাইক দেখিলেতাৰ পিছত জেনীয়ে ভাগ্যৰ দিনটোৰ কিছুমান ছবি চাই আছিল। তেওঁ এটা নিৰ্দিষ্ট এটাত ৰৈ গ’ল, সেইটো আছিল শেষৰবোৰৰ ভিতৰত এটা, তাত আছিল তেওঁৰ পুত্ৰ ডেমিয়েন। শিং থকা যথেষ্ট আসুৰিক মুখা পিন্ধা ফিগাৰ এটাৰ কাষত সি লাজতে পোজ দি আছিল। কিছু বিশ্লেষণৰ অন্তত এই সিদ্ধান্ত লোৱা হ’ল যে আপুনি কোনটো সংস্কৰণ জানে তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি সেই আকৃতিটো বহুত মোলোক, দেৱতা বা দানৱৰ দৰে দেখা গৈছিল।

মোলোকক দিয়া এটা প্ৰসাদ হৈছে শিশুৰ বলিদান, য’ত... জীৱিত অৱস্থাত জ্বলাই দিয়া হয়। প্ৰশ্নটো হ’ল- এই অগ্নিসংযোগ ব্যৱসায়িক মতানৈক্যৰ ফলত হৈছিল নে দেৱতাক প্ৰসাদ দিয়াৰ এক প্ৰকাৰ আছিল? জেনী গডছনে বিশ্বাস কৰিছিল যে কিবা এটা বেয়া কামত আছে, কিন্তু মুখা পিন্ধা মানুহজন কোন সেইটো কেতিয়াও আৱিষ্কাৰ হোৱা নাছিল।

2. ৰিহানা বেৰ’ৰ অন্তৰ্ধান

১৯৯২ চনৰ অক্টোবৰ মাহত বাৰ বছৰ বয়সত ৰিহানাই দক্ষিণ অষ্ট্ৰেলিয়াৰ স্থানীয় শ্বপিং মললৈ খোজ কাঢ়ি গৈছিল, যাতে তেওঁ... তাৰ আমেৰিকান কলম বন্ধুলৈ পঠিয়াব। সাধাৰণতে তাই বাছত উঠিলহেঁতেন, কিন্তু সেইদিনা ড্ৰাইভাৰসকলে ধৰ্মঘট কৰিছিল আৰু, খৰখেদাকৈ, তাই ৰৈ থাকিব বিচৰা নাছিল। মাকে ছোৱালীজনীৰ লগত খোজ কাঢ়িবলৈ মান্তি হ’ল, বিদায় লৈ কামলৈ গ’ল।

কিছুমানে ছোৱালীজনীক ব্যস্ত ৰাস্তাৰে মলৰ ফালে খোজ কাঢ়ি যোৱা দেখিলে। আৰু সেইটোৱেই আছিল তাইক শেষবাৰৰ বাবে দেখা। মাক ঘৰ পাওঁতে মাত্ৰ কাৰ্ডখনহে পাইছিলডাইনিং টেবুলৰ ওপৰত ৰিহানাৰ বন্ধু আৰু মজিয়াত ৰচিদ এখন। টেলিভিছন জ্বলি আছিল যদিও কোনো নাছিল। যেতিয়া সি তাইক মাতিলে আৰু কোনো উত্তৰ নাপালে, তেতিয়া সি তাইক বিচাৰিবলৈ ধৰিলে, প্ৰথমে ঘৰৰ ভিতৰত, তাৰ পিছত বাহিৰত, ওচৰ-চুবুৰীয়াক সুধিলে, পুলিচক মাতিলে, কিন্তু ছোৱালীজনী আৰু কেতিয়াও হাজিৰ নহ’ল।

২০১৫ চনত, দশক দশক পিছত গোচৰটো সমাধান কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা এজন আৰক্ষী বিষয়াই ৰিহানাৰ বিষয়ে কোনো বিশ্বাসযোগ্য তথ্য থকা যিকোনো ব্যক্তিক এক মিলিয়ন ডলাৰৰ প্ৰস্তাৱ দিছিল, কোনেও দেখা নাপালে। মাকে একেখন ঘৰতে থাকে, আজিলৈকে, এই আশাত যে তাই আবিৰ্ভাৱ হ’ব বা অন্ততঃ সেই ৰহস্যটোৰ বন্ধ থাকিব।

৩। উইলগা লেকৰ দ্বাৰা শোক

১৯৪১ চনত কাকত ছাণ্ডে মেইল , কুইন্সলেণ্ডৰ ৰুথভেন ষ্টেচনৰ এজন প্ৰাক্তন কৰ্মচাৰীৰ কাহিনী কৈছিল, যিয়ে সিদ্ধান্ত লৈছিল ষ্টেচনৰ ওচৰতে উইলগা হ্ৰদৰ পাৰত তেওঁ আৰু তেওঁৰ পত্নীৰ বাবে এটা ঘৰ সাজিব। স্বামীয়ে কামলৈ ওলাই যোৱাৰ সময়ত তাইৰ অকলে ঘৰত থাকিবলৈ কোনো সমস্যা নাছিল, কিন্তু এদিন ৰাতি ঘৰ পোৱাৰ লগে লগে তাইক হিষ্টেৰিক বুলি পাইছিল।

কি হৈছে জানিবলৈ চেষ্টা কৰি তাই মাত্ৰ ক’লে যে তাইৰ হিষ্টেৰিক হৈছে হ্ৰদৰ পৰা অহা ভয়ংকৰ চিঞৰ আৰু হাহাকাৰ শুনিলে। মানুহজনে বিশ্বাস কৰিছিল যে তেওঁৰ পত্নীয়ে চৰাইৰ কান্দোনত আচৰিত হৈ আপ্লুত হ’লহেঁতেন, গতিকে তেওঁ চিন্তা নকৰিলে। সকলো স্বাভাৱিক হৈ গ’ল, কেইসপ্তাহমান পিছলৈকে, যেতিয়া তেওঁ ঘৰৰ পৰা আঁতৰি যাবলগীয়া হ’ল কাৰণ...কাম কৰিলে, দুদিন আৰু দুৰাতি।

যেতিয়া তেওঁ উভতি আহিল তেতিয়া তেওঁ পত্নীক আকৌ হিষ্টেৰিক হৈ থকা দেখিলে, এইবাৰ আগৰ তুলনাত বেছি। তাই দাবী কৰিছিল যে হ্ৰদৰ পৰা চিঞৰ-বাখৰ আৰু হুমুনিয়াহ আহিছিল। এইবাৰ সদায় অতি বুদ্ধিমান পত্নীৰ অৱস্থাত ভয় খাই সি জুপুৰিটোৰ পৰা ওলাই গ’ল, তাইক বহু দূৰলৈ লৈ গ’ল। যোৱাৰ আগতে তেওঁ সহকৰ্মী কেইজনমানক ঘটা অদ্ভুত কথাবোৰৰ বিষয়ে সকীয়াই দিছিল। এই সন্দেহবাদী বন্ধুসকলে কাহিনীটো বিশ্বাস নকৰি এৰাতি বিলৰ পাৰত শুবলৈ সিদ্ধান্ত ল’লে। ম’হৰ গৰ্জনৰ বাহিৰে আন একোৱেই তেওঁলোকক ভয় খুৱাব পৰা নাছিল। আৰু শেষত সিহঁতে শুই পৰিল ঠিক তাতেই, প্ৰায় নিৰ্বাপিত জুইৰ কাষতে। বেছি সময় নালাগিল, হ্ৰদৰ পৰা অহা চিঞৰ-বাখৰ আৰু হুমুনিয়াহত মানুহবোৰক সাৰ পাই উঠিল।

মানুহকেইজনে নিজৰ বস্তু গোটাই তাৰ পৰা দৌৰি ওলাই গ’ল। কিছুমান তত্ত্বই কয় যে চিঞৰবোৰ বনৰীয়া গাহৰিয়ে হত্যা কৰা সৰু ল’ৰা এটাৰ পৰা, যাৰ মৃতদেহ হ্ৰদত পোৱা গৈছিল, আন কোনোৱে কয় যে প্ৰকৃততে এজন পুৰোহিতৰ মৃতদেহ পোৱা গৈছিল আৰু আন কোনোৱে কয় যে আচলতে এই শব্দবোৰ উইচ্ছুহে কৰে বা মাটিৰ তলৰ চেনেলৰ দ্বাৰা। কিন্তু তেওঁলোকে কেতিয়াও প্ৰকৃত ব্যাখ্যা নাপালে।

৪. Marree Man

১৯৯৮ চনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে ইয়াক দেখা গৈছিল, এজন পৰ্যটক গাইডে, অষ্ট্ৰেলিয়াৰ মৰুভূমিত। চাৰি কিলোমিটাৰ ওপৰলৈকে বিস্তৃত এই অংকনটোৱে এজন খিলঞ্জীয়া মানুহক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। প্ৰথম যেতিয়া ই আবিৰ্ভাৱ হৈছিল, তেতিয়া উৰাবাতৰি ওলাইছিল যে ইয়াক সামৰিক বা ইউ এফ অ’ই নিৰ্মাণ কৰিব পাৰিলেহেঁতেন।

অন্যতেওঁলোকে ভাবে যে ডিজাইনৰ বাবে এক্সেন্ট্ৰিক প্লাষ্টিক শিল্পী বাৰ্ডিয়াছ গোল্ডবাৰ্গ দায়ী আছিল, কিয়নো তেওঁ এবাৰ কৈছিল যে তেওঁ মহাকাশৰ পৰা দেখা পোৱা এটা কাম সৃষ্টি কৰিব। দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে, শিল্পীজনৰ মৃত্যু হয় ২০০২ চনত, তাৰ আগতেই এই সত্যটো নিশ্চিত বা অস্বীকাৰ কৰিব পৰা নাছিল।

মেৰী মেনৰ উদ্দেশ্য কি আছিল কোনেও নাজানে আৰু যিহেতু কোনেও লেখকত্ব বাতিল কৰা নাই, সেয়েহে সংৰক্ষণৰ দায়িত্ব... “কাম” এটা ঠাইৰ পৰা আন এটা ঠাইলৈ ঠেলি দিয়া হৈছে, কাৰণ ই সময়ৰ লগে লগে বহি থাকে, লাহে লাহে খহাই পেলোৱা হৈছে।

5. AE1

চাবমেৰিন HMAS EA1, ১৯১৪ চনত মাত্ৰ দুদিনৰ বাবে ছিডনীত আছিল, তেতিয়া ছাৰ্বিয়াই অষ্ট্ৰিয়াৰ চূড়ান্ত নিয়ম উলংঘা কৰিছিল আৰু যুদ্ধৰ সম্ভাৱনা আছিল। মাত্ৰ কেইমাহমানৰ পিছত ব্ৰিটেইন আৰু জাৰ্মানীয়ে যুদ্ধত নামিছিল, কোনো বিকল্প নাছিল, অষ্ট্ৰেলিয়াইও যোগদান কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল।

১৯১৪ চনৰ আগষ্টৰ ভিতৰত AE1 আৰু অন্যান্য যুদ্ধজাহাজ দুয়োখনেই প্ৰস্তুত কৰা হৈছিল, আৰু ২ ছেপ্টেম্বৰত কুইন্সলেণ্ড এৰি থৈ গৈছিল একে বছৰৰ। গন্তব্যস্থানত উপস্থিত হোৱাৰ পিছত তেওঁলোকক পাপুয়া নিউগিনিৰ ৰাবাউলত যৌথ দখল স্থাপন কৰাৰ নিৰ্দেশ দিয়া হৈছিল।

পৰিকল্পিতভাৱে দখল আগবাঢ়িছিল। ১৪ ছেপ্টেম্বৰত ই এ ১ আৰু <৭>ধ্বংসী জাহাজ পাৰামাটা ৰাবাউল বন্দৰৰ পৰা কেপ গেজেললৈ ৰাওনা হয়। ব্যৱস্থা আছিল যে তেওঁলোকে ইজনে সিজনৰ দৃষ্টিগোচৰ হৈ থাকিব লাগে আৰু ৰাতি হোৱাৰ আগতেই বন্দৰত প্ৰৱেশ কৰাটো নিশ্চিত কৰিব লাগে। কিন্তু দুপৰীয়াৰ কোনোবা এটা সময়ত পাৰামাটাৰ দৃষ্টিশক্তি হেৰাই গ’ল ছাবমেৰিনখনৰ ওপৰত,...আচৰিত কথাটো হ'ল যে ইয়াৰ কিছু সময়ৰ আগতে তেওঁলোকৰ হাতত ইয়াৰ অৱস্থানৰ বিষয়ে তথ্য আছিল।

ক্ৰুৱে ধৰি লৈছিল যে ইএ১ ঘূৰি আহিছে আৰু জাহাজখন ৰাবাউললৈ উভতি আহিছে। নিউ আয়াৰলেণ্ডৰ পৰা গ্ৰেট ব্রিটেইনলৈ অনুসন্ধান কৰা হৈছিল যদিও একো পোৱা নগ’ল৷ আনুষ্ঠানিকভাৱে সন্ধানহীন হৈ আছিল ছাবটো। কোনোৱে কয় যে ই জাৰ্মান আক্ৰমণ হ’ব পাৰিলেহেঁতেন, আন কোনোৱে কয় যে নিশ্চয় যান্ত্ৰিক বিজুতি ঘটিছিল, যাৰ ফলত ইএ১ক সাগৰলৈ টানি নিয়া হ’লহেঁতেন আৰু আনকি আভ্যন্তৰীণ বিস্ফোৰণো হ’ব পাৰিলেহেঁতেন। তেওঁক কেতিয়াও পোৱা নগ’ল।

হেৰা বন্ধুসকল, এই কাহিনীবোৰৰ বিষয়ে আপুনি কি ভাবিলে? অষ্ট্ৰেলিয়াৰ আন কোনো ৰহস্য জানেনে? আমাৰ লগত শ্বেয়াৰ কৰক!