মানুহৰ শৰীৰটো এটা মনোমোহা বস্তু। ই কেনেকৈ কাম কৰে সেই বিষয়ে অধ্যয়ন কৰিলে আমি এই কথাটো সহজেই দেখিব পাৰো। প্ৰতিটো সৰু অংশই নিখুঁতভাৱে আৰু সমন্বয়ত কাম কৰে যাতে সকলোবোৰ সৰ্বোত্তমভাৱে কাম কৰে। অৱশ্যে একে সময়তে তেওঁ অত্যন্ত ভংগুৰ। আমি বহু কথাৰ প্ৰতি দুৰ্বল আৰু হয়তো উদাহৰণস্বৰূপে, এটা সাধাৰণ পতনেই ডাঙৰ জটিলতাৰ সৃষ্টি কৰিবলৈ যথেষ্ট। সাধাৰণ পতনতকৈও বেয়া হৈছে আন এজন মানুহৰ আক্ৰমণ। গতিকে আত্মৰক্ষাৰ কৌশল সদায় জনাটো বাঞ্ছনীয়। নিজকে ৰক্ষা কৰিবলৈ, কাৰোবাক স্থবিৰ কৰি ৰখাৰ কেইবাটাও উপায় আছে আৰু আমি আপোনাক কিছুমান দেখুৱাইছো, বিশেষকৈ মহিলাসকলৰ বাবে, যিসকলৰ স্থান বেছিকৈ আক্ৰমণ কৰাৰ প্ৰৱণতা থাকে।

আমি আগতে কোৱাৰ দৰে আমাৰ শৰীৰটো আচৰিত, কিন্তু... ইয়াৰ বহুতো দুৰ্বলতা আছে ৷ আমাৰ শৰীৰত এনে কিছুমান নিৰ্দিষ্ট চাপৰ বিন্দু থাকে যিবোৰ কেনেকৈ আঘাত কৰা হয় তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি অত্যন্ত দুৰ্বলতা সৃষ্টি কৰে। এই পইণ্টসমূহত সঠিক ফৰ্মৰ এটা হিট যিকোনো ব্যক্তিক সম্পূৰ্ণ দুৰ্বল আৰু অফ গাৰ্ড কৰি ৰাখিবলৈ যথেষ্ট। আত্মৰক্ষাৰ বাবে সহজ পদ্ধতি শিকিবলৈ বেছি সময় নালাগে। আৰু সেইটোৰ বিষয়ে অলপ বেছি চিন্তা কৰিয়েই আমি এই লেখাটো অনাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিলো।

ফাটছ ডেচকনহেচিডছৰ সম্পাদকীয় কৰ্মচাৰীয়ে নিজকে দ্ৰুতভাৱে ৰক্ষা কৰাৰ কিছুমান উপায় বিচাৰিছিল আৰু তাৰ পিছত তালিকাভুক্ত কৰিছিল, সঠিক বিন্দুবোৰত আঘাত কৰি যিয়ে আক্ৰমণ কৰা যিকোনো ব্যক্তিক স্থবিৰ কৰি তুলিব আপুনি. যদি আপুনি আন কোনো পদ্ধতি জানে যিটোৰ বিষয়ে আমি কথা পতা নাইইয়াত, কমেণ্টত আমালৈ পঠাওক। অধিক গুৰুত্ব নিদিয়াকৈ আমাৰ সৈতে চাওক আৰু এই সকলোবোৰ দেখি আচৰিত হওক।

এখন হাতেৰে কাৰোবাক স্থবিৰ কৰি ৰখাৰ উপায়

নিজক ৰক্ষা কৰাৰ ক্ষমতা আছে এটা প্ৰয়োজনীয়তা হৈ পৰে ৷ যুদ্ধ কলাৰ অনুশীলন কৰিলে ই সহজ, গতিকে এজন ব্যক্তিক স্থবিৰ কৰি ৰখাটো অধিক সম্ভৱপৰ। কিন্তু যদি আপুনি অনুশীলন নকৰে তেন্তে এই প্ৰতিৰক্ষাসমূহ গঢ়ি তুলিবলৈ পদ্ধতিৰ প্ৰয়োজন। কল্পনা কৰক যে আপোনাক আক্ৰমণ কৰা হৈছে আৰু আপোনাৰ জীৱন বিপদত পৰিছে। নিজকে কেনেকৈ বচাব পাৰি সেই বিষয়ে জানিব লাগিব। প্ৰথমে পৰিস্থিতি বিশ্লেষণ কৰি আক্ৰমণকাৰীৰ শৰীৰৰ অতি দুৰ্বল অংশক লক্ষ্য কৰি লওক। এইবোৰ হ’ল: চকু, চোলা আৰু গ্ৰাইণ্ড।

ছিয়াটিক নাৰ্ভ

চিয়াটিক নাৰ্ভ আঘাত কৰিলে যথেষ্ট ভংগুৰ। ই গ্ৰাইণ্ড আৰু আঁঠুৰ মাজত, ভিতৰৰ উৰুৰ মাজৰ ৰেখাত অৱস্থিত। আঁঠুৰ আঘাতে মানুহক স্থবিৰ কৰি ৰাখিবলৈ সক্ষম। ইয়াৰ ফলত তীব্ৰ বিষ, শ্বক আনকি মূৰ ঘূৰোৱাও হ’ব। কিন্তু হাতেৰেও এই কাম সম্ভৱ।

মেণ্ডিবল

যদি কোনোবাই আক্ৰমণ কৰে তেন্তে আক্ৰমণকাৰীৰ আক্ৰমণ কৰি নিজকে ৰক্ষা কৰিব পাৰি হনু. হাতৰ পিঠিৰে আঘাত কৰক। চোলাত আঘাত পোৱাৰ পিছত ব্যক্তিজনে তেতিয়া চেতনা হেৰুৱাব পাৰে। এই আঘাতৰ লগে লগে মূৰটোৱে তেতিয়া তীব্ৰভাৱে বিষ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিব, কিয়নো মগজুৱে আক্ষৰিক অৰ্থত জোকাৰি যাব।

বাইচেপছ

এয়া বিদ্ৰুপৰ দৰে যেন লাগে, কাৰণ আমি... শক্তি দেখুৱাবলৈ বাইচেপছ। অৱশ্যে এইটো এটা অতি ভংগুৰ অংশশৰীৰ. যদি কোনোবাই আপোনাক আক্ৰমণ কৰি ধৰি ৰাখে তেন্তে সেই অঞ্চলত মাত্ৰ এখন হাতেৰে আঘাত কৰক। ইয়াৰ ফলত বাহুৰ তীব্ৰ বিষ আৰু সাময়িকভাৱে পক্ষাঘাতৰ সৃষ্টি হ’ব। আনকি ইয়াৰ ফলত আঙুলিবোৰ অনাকাংক্ষিতভাৱে শিথিল হ’ব পাৰে, যাৰ ফলত আক্ৰমণকাৰীৰ ধৰি ৰখাটো ঢিলা হৈ পৰে।

গতিকে, এই লেখাটোৰ বিষয়ে আপুনি কি ভাবিলে? তলত আমাক কমেন্ট কৰক আৰু আপোনাৰ বন্ধুসকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰক, আটাইবোৰৰ পিছতো, আপোনাৰ মতামতেই আমাক পৰিচালিত কৰে।